Vandaag kwam ik onderstaande tekst weer tegen, ik deel hem graag met je. Ik had het overgeschreven toen ik een week alleen in een boshuisje verbleef.
Voor een zondag of een door de weekse dag, om te realiseren dat altijd maar nieuws hebben veraf staat van het moment.
No News
My hut lies in the middle of a dense forest,
Every year the green ivy grows longer.
No news of the affairs of men, only the occasional song of a woodcutter.
The sun shines and I mend my robe;
When the Moon comes out I Read Buddhist poems.
I have nothing to report, my friends.
If you want to find the meaning, stop chasing after so many things.
~ Ryokan
Uit: Reflections on solitude
Wat ervaar ik nu?
Wat voel ik, wat hoor ik, wat ruik ik, waar vraagt mijn lichaam om?
Waar vraagt mijn ziel om, waar honger ik eigenlijk naar?
Ik honger naar mooie momenten delen met jou. Naar mijn authentieke zelf te leven zonder opsmuk. Naar moeitelozen.
Naar mijn schrijven de ruimte geven. Naar minder hoofd. Naar creatie. Naar vreugde en pijn doorvoelen vanuit mijn tenen tot mijn kruin.
Naar de stilte uitluisteren…
En jij…?
Liefs Marjan, ❤
Dat vind ik ook fijn, weer meer ritme. Pak je momentjes, al is het maar 3 minuten…
LikeLike
Ik verlang ook naar stilte. En rust en Alleen zijn. Volgende week begint het gewone leven weer, en ik kijk er naar uit.
LikeLike
Het geeft precies weer hoe het zou kunnen zijn, essentieel leven. Ook ik schep mijn eigen boshut, en af en toe kijk ik naar het groeien van de klimop.
LikeLike
Wat mooi! Gewoon dat…🔆🌸🔆
LikeLike